Przygotowanie do małżeństwa

Tutaj zapisujemy się na nauki dla narzeczonych prowadzone w naszej parafii

Przygotowanie do zawarcia sakramentalnego małżeństwa obejmuje następujące etapy:

PRZYGOTOWANIE DALSZE

Jest to przygotowanie poprzez życie w domu rodzinnym, obserwując rodziców i innych znajomych małżonków, jak wspólnie przeżywają radości i rozwiązują swoje problemy.

Miłość małżeńska i rodzicielska opiera się nie tylko na dobrej woli współmałżonków. Wymaga również osiągnięcia wysokiego poziomu dojrzałości i to we wszystkich sferach człowieczeństwa oraz w wielu dziedzinach ludzkiego życia. Zawarcie szczęśliwego i trwałego małżeństwa jest możliwe tylko wtedy, gdy narzeczeni są dojrzali w sferze cielesnej, psychicznej, moralnej, duchowej, społecznej i religijnej, gdy kierują się właściwą hierarchią wartości, gdy dysponują wewnętrzną wolnością oraz kompetencjami, które są niezbędne do tego, by w odpowiedzialny sposób wychowywać dzieci, którym przekażą życie, by podjąć pracę zawodową, by zagwarantować właściwe funkcjonowanie domu i życia rodzinnego. Tego typu wszechstronne przygotowanie do małżeństwa dokonuje się przede wszystkim w rodzinie, a najważniejszymi wychowawcami w tym względzie są rodzice.

Niezastąpiona rola rodziców w dorastaniu ich dzieci do miłości małżeńskiej i rodzicielskiej wynika z faktu, że podstawowym mechanizmem wychowania jest naśladowanie dorosłych oraz przejmowanie od nich schematów zachowań i wzorców postępowania. Dzieci nie tyle słuchają tego, co mówią ich rodzice, ile raczej obserwują to, co oni czynią. Dorastanie do miłości małżeńskiej i rodzicielskiej staje się tym łatwiejsze dla dzieci i młodzieży, im bardziej ich rodzice okazują się dobrym wzorem do naśladowania. Takimi rodzicami są ci, którzy potrafią stworzyć klimat miłości, otwartości, zaufania i bezpieczeństwa, którzy w dojrzały sposób odnoszą się do siebie nawzajem jako małżonkowie i rodzice. Natomiast dzieci z rodzin dysfunkcyjnych czy patologicznych w większości przypadków powielają w założonych przez siebie rodzinach te same bolesne sytuacje, które miały miejsce w ich domach rodzinnych. Dzieje się tak mimo tego, że szczerze pragną zawrzeć szczęśliwe małżeństwo i założyć zupełnie inną rodzinę niż ta, z której sami wyszli. Z pewnością nie brakuje im dobrej woli, jednak nie dysponują właściwymi wzorcami życia małżeńskiego i rodzinnego.

PRZYGOTOWANIE BLIŻSZE

Jest to przygotowanie młodzieży poprzez katechizację w szkole ponadpodstawowej oraz przez uczestnictwo w życiu parafialnym.

Małżeństwo zawarte w Kościele katolickim to nie tylko prywatna decyzja dwojga narzeczonych. To także sakrament i znak nieodwołalnej miłości Boga do człowieka. Z tego względu drugim obok domu rodzinnego miejscem dorastania do miłości małżeńskiej i rodzicielskiej jest parafia. Na proboszczu i księżach współpracownikach spoczywa wielki obowiązek zatroszczenia się o to, by młodzi parafianie we właściwy sposób przygotowali się do zawarcia małżeństwa i założenia rodziny. Ta duszpasterska troska nie może dotyczyć jedynie ostatnich miesięcy przed planowanym ślubem. Jej fundamentem powinno być pogłębione i systematyczne duszpasterstwo zwyczajne, a zwłaszcza duszpasterstwo dzieci i młodzieży. Przygotowanie do małżeństwa zaczyna się bowiem już w okresie dzieciństwa i wczesnej młodości, a przejawia się w trosce duszpasterzy o dobrze przygotowaną i poprowadzoną katechizację, o tworzenie różnych ruchów i grup formacyjnych w parafii, o wartościowe i dobrze zorganizowane rekolekcje parafialne dla dzieci i młodzieży, o pielgrzymki i inne formy duszpasterskich kontaktów z wychowankami.

Zadaniem duszpasterzy i katechetów jest wyjaśnianie chłopcom i dziewczętom, że każdy, kto pragnie dobrze przygotować się do zawarcia małżeństwa i założenia rodziny, powinien troszczyć się o umocnienie swojej wiary, systematyczny udział w niedzielnej Eucharystii, pogłębione życie sakramentalne, osobistą modlitwę i regularne czytanie Pisma Świętego, respektowanie Bożych przykazań i kierowanie się zasadami Ewangelii. Każdy, kto w odpowiedzialny sposób myśli o małżeństwie i rodzinie, powinien też cieszyć się wiarą osoby, którą zamierza poślubić. Osobista przyjaźń z Bogiem jest nie tylko fundamentem życia kapłańskiego czy zakonnego. Jest także fundamentem trwałego i szczęśliwego życia w małżeństwie i rodzinie.

Życie rodzinne nie może opierać się jedynie na dobrej woli i szczerej miłości. Konieczna jest troska o dojrzałość wszystkich członków rodziny. Konieczne są otwarte oczy, które widzą i uważne uszy, które słyszą. Tylko wtedy bowiem można stanowczo demaskować istniejące zagrożenia i mądrze interweniować w obliczu pojawiających się trudności. Małżeństwo i rodzina to wielki skarb. To skarb — jak wszystko, co cenne na tej ziemi — złożony w kruchych, glinianych naczyniach ludzkiej niedoskonałości. Z tego względu podstawowym warunkiem ochrony małżeństwa i rodziny jest osobista przyjaźń z Bogiem oraz zaufanie do Boga w chwilach trudności i zwątpień.

PRZYGOTOWANIE BEZPOŚREDNIE

Jest to etap bezpośredniej organizacji obrzędu zaślubin i założenia rodziny poprzez spotkania formacyjne i modlitewne.